Retourtje Tinogasta en een enkele reis naar Rotterdam

'Verliefd zijn is leuk, maar je moet wel altijd een beetje je verstand gebruiken'  

Dit heb ik mijn moeder vroeger zo ontzettend vaak horen zeggen. Diezelfde moeder is in de jaren '70 helemaal in haar eentje naar een Argentijns provincie-stadje gereisd om getrouwd terug te komen...

De Karel Doorman

Het begon allemaal in oktober 1968, toen mijn vader, destijds een marineman, samen met twee collega's in Nederland was. Zij waren hier om controles uit te voeren op de reparatiewerkzaamheden aan het vliegdekschip Karel Doorman, dat door Argentinië gekocht was. Er was brand geweest in de machinekamer, dus deze moest hersteld worden. Hij bleef voor deze klus een jaar in Nederland. 

Mijn moeder zat in die tijd in de organistatie van de activiteitencommissie van Stella Maris, een zeemanshuis in Rotterdam, waar van alles georganiseerd werd. Ze was daar dus vaak aanwezig en toen mijn vader haar voor het eerst zag, was hij op slag verliefd.

Mag ik deze dans van u

Hij vroeg haar ten dans en zij gaf in een verliefde bui haar telefoonnummer. Na die bewuste ontmoeting belde m’n vader al snel. Praktisch als m’n moeder was, wilde ze eerst niet aan de lijn komen. Dat wordt toch nooit wat met iemand die helemaal aan de andere kant van de wereld woont. Wellicht heeft ze in deze periode haar wijze spreuk bedacht.

Mijn vader bleef volhouden tot ze uiteindelijk tóch een keer de hoorn aanpakte en vanaf toen zijn ze het hele jaar met elkaar opgetrokken. Na een tijdje werd er zelfs voorzichtig gesproken over trouwen! Leuk detail: drie collega-vrienden van m'n vader hadden tegelijkertijd verkering met de vriendinnen van m'n moeder. Eind augustus 1969 was de Karel Doorman, ondertussen gedoopt tot 25 de mayo, klaar voor vertrek en voer de gehele bemanning deze in twee maanden van Rotterdam naar Buenos Aires via o.a. Brazilië en Uruguay.

Op naar Argentinië 

Niet veel later had mijn moeder haar baan bij Mambisa, een Cubaans scheepvaartkantoor, opgezegd en een ticket geboekt. Waarna ze op 2 januari 1970 gewapend met geboorte-akte op het vliegtuig naar Argentinië stapte. Dit was natuurlijk geen rechtstreekse vlucht (Amsterdam - Madrid - Lissabon - Buenos Aires) en had nogal wat voeten in de aarde.

De vlucht naar Lissabon was geannuleerd. Pas de volgende ochtend vroeg zou er weer een vlucht gaan, dus dat werd een nachtje Madrid. Vanwege een foutje in het wekschema van de receptie van het hotel werd m'n moeder pas wakker toen ze al bij de gate had moeten zitten. Balen natuurlijk! Maar toen ze daar uiteindelijk veel te laat aankwam, zag ze een aantal toch wel erg bekende gezichten uit het zojuist gelande vliegtuig komen. Wat bleek: het toestel waar ze in had moeten zitten, kon niet landen in Lissabon en was weer teruggekeerd naar Madrid.

Naar Tinogasta 

M'n moeder had dus heerlijk uitgeslapen en zat alsnog op dezelfde vlucht als de rest van de overnachtingsgroep. M’n vader, die ook z'n baan had opgezegd, was al die tijd al in Buenos Aires en wist niet wanneer ze nu precies aan zou komen en wat er allemaal aan de hand was. We hadden toen natuurlijk nog geen mobieltjes! ;-)

Uiteindelijk was ze er dan en zijn ze samen met de bus van Buenos Aires naar Tinogasta gereisd.

In Tinogasta zijn ze op 20 maart voor de wet en 21 maart voor de kerk getrouwd. Het huwelijk in de kerk vond plaats tijdens een gewone mis die daardoor ineens heel bijzonder was. Er trouwt niet iedere week een Tinogasteño met een Rotterdamse! Na de mis was er een groot feest in eigen tuin inclusief party crashers. Dat het hele een bijzondere happening was blijkt vele jaren later, als ik zelf in Tinogasta ben en op straat mensen tegenkom die me vertellen dat ze zich het feest van m’n ouders nog goed kunnen herinneren. 

Terug naar Nederland

Vlak na de bruiloft zijn m'n ouders samen teruggereisd naar Nederland. In plaats van de bus naar Buenos Aires namen ze nu het boemeltreintje vanaf Tinogasta (de eindhalte) dat er maar liefst 36 uur over deed. Dit treintje rijdt helaas al lang niet meer, maar je ziet nog wel de rails liggen op sommige plekken. In Nederland zijn ze in het ouderlijk huis van m'n moeder gaan wonen, waar ik ook nog gewoond heb tot m'n twaalfde. En ze leven nu nog steeds lang en gelukkig in Rotterdam!

Argentinië in plaats van Rotterdam 

Vergeet ik bijna te vertellen hoe het afliep met de romances van de vriendinnen. Twee liepen op niets uit, maar de derde is eveneens uitgegroeid tot een gelukkig huwelijk. Die vriendin is eerst drie maanden naar het land van haar grote liefde gegaan, om te kijken of ze er kon wennen. Vervolgens, omdat de bruidegom vanwege zijn werk bij de marine niet mee terug kon naar Nederland, met de handschoen voor de wet getrouwd in Rotterdam. Daarna is ze weer teruggegaan naar Argentinië, in La Rioja getrouwd voor de kerk, en in Buenos Aires gaan wonen. Ze woont er nu nog steeds! Misschien heb je haar weleens gezien, want All You Need is Love heeft tijdens één van de uitzendingen de familie bij elkaar gebracht in Argentinië.